maandag, april 28, 2008

Opzetzoon naar China

foto: Twee Spaanse soldaten bewonderen elkaars manicure tijdens het beleg van Maastricht in 1579. Behalve dom en lui zijn Spanjaarden ook enorme ijdeltuiten.

"Wie leeft van kunst gaat door voor gek.
Vaak lijdt hij honger en gebrek".

Een van de populairste fabels in Nederland is ongetwijfeld die van de Krekel en de Mier. Dit is een fraaie vertelling, niet alleen over luiheid, maar ook over domheid en meer nog over de fatale combinatie van deze twee eigenschappen.

Vorige keer had ik het over luiheid. Deze keer over hoe dom die Spanjaarden eigenlijk zijn.

In 1594 sloot Filips de II de Spaanse en Portugese havens voor de handel met Nederland. Een grote domheid, want juist die havens leverden de Spanjaarden aardig wat geld op. De maatregel zorgde ervoor dat de zouthandel stil kwam te liggen. Nederland had dat zout hard nodig voor het conserveren van vis. De Nederlanders gingen als echte mieren op zoek naar nieuwe bronnen voor het zout en kwamen zo terecht in Zuid-Amerika. De Spanjaarden, de krekels, hadden alleen bereikt dat hun eigen inkomsten waren geslonken. Een fraaie combinatie van luiheid en domheid.

Nu de Spaanse Opzetzoon besloten heeft om zonder studeren rijk te worden lijkt hij af te stevenen op een totaal van tenminste acht onvoldoendes op zijn eindrapport 3e klas middelbare school. Dat betekent zitten blijven. Een schooljaar overdoen betekent waarschijnlijk ook terecht komen tussen allemaal jongetjes en meisjes die dol zijn op botellon, calimocho en pilletjes (zie het vorige stukje).
Daarom heeft moeder nu bedacht dat hij misschien maar naar het buitenland moet om daar een jaartje te studeren. Hij zit dan in een gecontroleerde omgeving en leert bovendien een buitenlandse taal.

Daar komt een Bijzetvader mooi van pas, want die kan even uitzoeken wat de mogelijkheden in het buitenland zijn. IJverig als ik ben om mijn rol als verantwoordelijke Bijzetvader in te vullen ging ik meteen op zoek. Ik vond een veelheid van mogelijkheden. De Opzetzoon kan naar een internaat of naar een gastgezin. HIj kan naar Ierland, Engeland, Nieuw-Zeeland of naar de Verenigde Staten. Maar het mooiste is, hij kan ook naar China!
Dat lijkt me nou geweldig! De verplichte vakken zijn Chinees, Engels, wiskunde, natuurkunde, scheikunde, biologie, geschiedenis, aardrijkskunde, filosofie, muziek, kunst, sport en informatica.

Het mes snijdt aan drie kanten: mijn Opzetzoon leert Chinees en Engels, naast de vakken die hij nu ook al doet. Klaagt hij bij ons dat hij niets mag? Daar in China leert hij de ware betekenis van onvrijheid kennen. In China mag hij helemaal niet doen en zeggen wat hij wil. Probeert hij dat toch dan heeft hij kans op een pak slaag of andere vreselijke dingen, die ik hem zeker gun.
Aan de andere kant zijn ze in China nog niet klaar met dit jonge Westerse monster. Geheel bedorven, verwend met pizza’s, hamburgers, praten in de klas, te laat komen, spijbelen, schuttingtaal gebruiken en geen tafelmanieren. Laten ze maar eens proberen die eronder te krijgen. De derde kant van het mes: een beter protest tegen de schending van de mensenrechten is niet mogelijk. Ouders, stuur uw opstandige kinderen naar China! Dat zal ze leren!

Dit was deel 14 in de serie ”80 redenen waarom Spanje de Tachtigjarige Oorlog verloren heeft”: “Domheid”.

woensdag, april 23, 2008

Luiheid

foto: een "Botellon" in Spanje.
In de serie ”80 redenen waarom Spanje de Tachtigjarige Oorlog verloren heeft”, deel 13: “Luiheid”.

Wie denkt dat Spaanse kinderen minder problemen hebben met leren dan Nederlandse kinderen, die heeft het mis. Ook in Spanje heb je voortijdige schoolverlaters, een laag slagingspercentage, en kinderen die ternauwernood kunnen spellen.
Wat gaat er mis in Spanje? Dijsselbloem zou misschien ook eens onderzoek in Spanje kunnen doen, maar ik denk niet dat het nodig is. In Nederland ligt de schuld voor slechte resultaten niet bij de kinderen, maar bij de overheid. In Spanje ligt dit anders. Spaanse kinderen zijn namelijk gewoon lui. Dat is genetisch bepaald.

Van 31 oktober 1573 tot 3 oktober 1574 belegerden de Spanjaarden de stad Leiden. Waarom niet een fatsoenlijk bestorminkje, een aanval? Waarom een jaar lang voor de poorten liggen wachten totdat de burgers zich overgeven? Luiheid, dàt is het antwoord. Drank zal trouwens ook wel een rol gespeeld hebben.
Het beleg van Leiden werd tenslotte afgebroken omdat de Hollanders een paar dijken hadden doorgestoken. De Spanjaarden moesten toen vertrekken zonder iets bereikt te hebben.

Een kind van 14 dat opgroeit in een grote stad in Spanje staat bloot aan precies dezelfde verleidingen als een Nederlands kind. Mijn Opzetzoon is daarvan het levende bewijs.
Wat is een Opzetzoon? Ik zal het nog maar eens herhalen: de Opzetzoon is de zoon van een Bijzetvader. Wat is een Bijzetvader? Een Bijzetvader is een vader die een relatie heeft met een gescheiden moeder met kinderen. De kinderen zijn niet de kinderen van de Bijzetvader maar die van een andere vader. De verantwoordelijkheden van een Bijzetvader ten opzichte van zijn Opzetkinderen zijn nogal moeilijk vast te stellen. Hij voelt zich verantwoordelijk, maar er zijn veel momenten waarop de moeder de Bijzetvader zegt dat teveel of te weinig verantwoordelijkheid op zich neemt. (Het zou handig zijn als iemand daar eens een handleiding voor schreef).

Mijn Opzetzoon staat buiten schooltijd bloot aan een veelvoud van verleidingen. Ten eerste de alcohol. In Spanje bestaat geen coma-drinken maar is er het “botellon”. In het weekend en op feestdagen verzamelen jongeren zich op een centrale plek in de stad, meestal een bekend plein in het centrum, waar ze tot in de vroege uurtjes verblijven om zich lam te drinken. Elke week staan er artikelen in de Spaanse pers over klagende buurtbewoners die aan zo’n plein wonen en meegenieten van het lawaai en van de vuilnis die de jongeren achterlaten.

Een populaire mix is de “Calimocho”, een mengsel van goedkope wijn, meestal uit een kartonnen verpakking en cola. Ook wordt er veel frisdrank gemengd met martini, rum of gin. Een ouder vriendje koopt een fles sterke drank en verkoopt hem weer door aan jongere jongetjes. De drank wordt mee naar huis genomen, gemengd en daarna weer in de frisdrankfles mee op straat genomen.

Na de drank komt de “maria”, de marihuana, en “costo”, oftewel de "hachís". Een vriendje van mijn Opzetzoon rookte vorig jaar, 13 jaar oud, “voor de grap” 5 jointjes achter elkaar op. Zijn ouders brachten samen met hem een nacht en een dag in het ziekenhuis door. Als ik het vriendje nu tegen kom lijkt het alsof hij er nog steeds niet helemaal bovenop is. XTC en andere chemische pilletjes zijn ook volop voorhanden. Ook in Spanje sneuvelen er, vooral ’s zomers, wat tieners aan uitdroging. Over harddrugs zal ik maar niet beginnen, want dan worden we erg nerveus.

…. wordt vervolgd.

In de serie "80 redenen waarom Spanje de Tachtigjarige Oorlog verloren heeft" verschenen eerder:

1. Gebrek aan eensgezindheid

2. El desayuno

3. La comida

4. La siesta

5. La merienda

6. La cena

7. Gebrek aan kennis van de eigen taal

8. Gebrek aan leuke creatieve ideeën

9. Corruptie

10. Geen beslissingen durven nemen

11. Ondeskundig liegen

12. Grootheidswaanzin


woensdag, april 16, 2008

Op naar de Medaljes

foto: ludieke provo-aksie bij Het Lieverdje in 1965.

Ik behoor tot de Nix-generatie, Generation X. De born-in-the-fifties. De generatie van studenten die wordt omschreven in “Onder Professoren” van Willem Frederik Hermans, of in "Vallende Ouders" van A.F.Th. van der Heijden. De generatie die hield van ludieke acties, of beter nog “ludieke aksies”. Opgegroeid met sitdowndemonstraties (die toen nog geen demoos heetten), witte fietsen, witkarren, Maagdenhuisbezettingen, ontvoeringen van Het Lieverdje, Johnny de Selfkicker, en ga zo maar door.

Dat vergeet ik wel eens.

Dus vandaar dat ik mijn ludieke aksie bedacht en verstuurde naar Amnesty International. Vergetende dat ludieke aksies niet meer “in” zijn en dat er zakelijkheid moet worden betracht, en wel in alles. Mijn voorstel aan Amnesty was om medailles uit te reiken aan de sporters die tijdens de Olympische Spelen iets over de mensenrechten durven te zeggen. Ik kreeg een heel keurig mailtje terug, niet gegenereerd door de automatische-antwoord-robot, dus dat was al een pluspunt.

In het antwoord van Amnesty stond dat ze de sporters niet op die manier willen aanmoedigen om uitspraken over mensenrechten te doen. Verder zeiden ze dat ze op het ogenblik niet over aandacht te klagen hadden, dankzij Hein Verbruggen en Erik van Muiswinkel. Maar als ze in de toekomst nog iets met mijn idee wilden doen dan zouden ze me dat zeker laten weten.

Daar kan ik wel mee leven. Maar sommige Chinezen misschien weer niet.

Daarom ga ik er zelf maar mee aan de slag. Ik zal die medailles zelf wel uitreiken aan de sporters die wat durven zeggen daar in het Verre China. Laat u alstublieft een reactie achter op dit blog zodra u straks een sporter iets hoort zeggen over mensenrechten. Sponsors voor het maken van de medaljes zijn ook welkom. Zelf ben ik maar een arme duvel.

zaterdag, april 12, 2008

Balkie gaat wel


filmpje: Betogers in Buenos Aires gooien zakjes water naar de athleten die de vlam dragen.

Nog geen antwoord van Amnesty op mijn mailtje van gisteren. Maar die werken natuurlijk ook niet in het weekend!

Spanje gaat wèl naar de Olympische Spelen en Miguel Ángel Moratinos, ook in het nieuwe kabinet minister van Buitenlandse Zaken, zegt dat een boycot van de spelen niet op zijn plaats is. Een boycot van de openingsceremonie is echter nog steeds niet uitgesloten.
“De Olympische Spelen zijn het beste platform om controversie en crisis van de baan te vegen en een dialoog op gang te brengen, daarom moet men niet boycotten (..)”, zo zei de minister.

Balkenende zegt: “(…)wat is de beste methode, en wat is het meest effectief (...) ik vind dat je het debat moet aangaan op momenten dat het ook zin heeft, en pas op dat je de dialoog gaat mijden, en het zomaar wegblijven kan ook een heel ander effect hebben.(....) Ik weet niet of de situatie van de mensenrechten dan wordt verbeterd. (..) Wat belangrijk is, is dat je consequent aandacht vraagt voor deze belangrijke thema’s”.

Nou hoop ik dat de pers de beide ministers in de gaten houdt en ze na de Spelen afrekent op deze fraaie woorden. Ik denk zelf dat de ministers eerder denken aan de belangen van het bedrijfsleven dat niet gebaat is met ruzie met China.

vrijdag, april 11, 2008

Gouden medaille voor grootste bek

foto: Adolf Hitler op de Olympische Spelen in München, 1 augustus 1936. Bron: United States Holocaust Memorial Museum

Het is welhaast ongelooflijk welk een succes ik heb gehad met mijn oproep tot een boycot van de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Zelfs de Engelse minister Brown heeft nu gezegd dat hij er niet bij zal zijn. Het schijnt dat Hillary Clinton een oproep aan Bush heeft gedaan om de spelen te boycotten en dat een woordvoerder van het Witte Huis heeft gesuggereerd dat de Amerikaanse president misschien niet naar China gaat.

Natuurlijk, die sporters moeten wèl naar China gaan. Daar ben ik het helemaal mee eens. Er zijn mensen die zijn jarenlang aan het trainen om een centimeter hoger te springen dan een ander, een paar honderdste van een seconde sneller te zijn met rennen, of zwemmen, of wat dan ook.

Politiek en sport hebben niets met elkaar te maken. De foto is uit 1936, dat is al 72 jaar geleden. In 1956 bleven wat landen weg wegens de inval in Hongarije, in 1980 vanwege de Russische bemoeienis in Afghanistan. In 1972 waren er wat problemen in München, maar in principe is dit de schuld van de politiek en niet van de sport.

In 1978 protesteerden wat mensen tegen deelname van Nederland aan het wereldkampioenschap voetbal in Argentinië. Die martelingen waren helemaal niet bewezen, zeiden sommigen toen. En anderen kwamen, net als nu, met het argument dat je er maar beter heen kan gaan, want dan breng je onze vooruitgang en vrijheid naar die landen toe. Even aan Maxima vragen?

De boycot van de openingsceremonie moet gewoon doorgaan. Daarnaast stel ik een nieuw sportief element voor: de sporter die iets durft te zeggen over mensenrechten terwijl hij in China is krijgt per keer dat hij of zei dat doet 10 punten. De nummer 1, 2, en 3 krijgen van Amnesty-International een gouden, een zilveren en een bronzen medaille. Ik ga Amnesty een mailtje sturen en ik houd u op de hoogte.

Ik ben benieuwd wie zo sportief is om in China straks zijn bek open te trekken.

Meer informatie over mensenrechten in China op:

http://www.amnesty.nl/in_actie/china_acties?gclid=CJ24qOXgz5ICFQGiQwodr3aWHA