Dag van de Liefde

Afbeelding: legertenten worden opgezet voor de nieuwe Nationale Voortplantingsdag

In de serie ”80 redenen waarom Spanje de Tachtigjarige Oorlog verloren heeft”, deel 8: “Leuke creatieve ideeën".

Met al dat geschrijf over de Tachtigjarige Oorlog groeit er bij mij toch het besef dat De Zaak nog niet verloren is, dat al die inventieve oplossingen ons beter maken dat welk Europees volk dan ook en dat Nederlanders een volk vormen dat niet voor één gat te vangen is.

Ondanks alle bangmakerij van Geert Wilders, het geschreeuw over een naderende economische crisis en dat soort dingen denk ik dat we het samen toch voor elkaar kunnen krijgen.

Er zit nog heel wat in die 21e eeuw voor Ons Nederland en dat kunnen we er best uit halen. Maar we moeten dan wel bereid zijn tot een gezamenlijke inspanning, als onderdeel van de vorming van een nieuw nationaal bewustzijn. En we zijn al op de goede weg. Met het televisieprogramma Babyboom hebben we al een eerste stap gezet naar een collectief antwoord op het negativisme dat ons - vooral vanuit het buitenland - bedreigt. We moeten de handen ineenslaan. Met het Nederlandse realisme, dat waar we zo beroemd om zijn, dat liberale, recht door zee, wat geen ander Europees volk heeft. Niet dat halfzachte van Valentijnsdag, met een kaartje en een roos in zilverpapier, hetgeen toch een erfenis is van het hypocriete Amerikaanse puritanisme. Nederlands heeft iets nodig dat zoden aan de dijk zet.

Daarom: De Nationale Voortplantingsdag. Onder begeleiding van deskundige teams verzamelen verloskundigen, vroedvrouwen, gynaecologen, huisartsen, politieagenten, ambulancebestuurders zich in Fertiliteitsbegeleidingsclubs, en bereiden zich voor op die grote gezamenlijke inspanning van de Nederlandse bevolking. Het antwoord op de vergrijzing.

Weg met het slappe zaad. Maak een omslag naar bevolkingsgroei en een nationale bevolkingsgroei die ons de 22^e eeuw in gaat helpen. De economische groei volgt vanzelf. Een nieuwe generatie betekent nieuw arbeidspotentieel.

Uiteraard wordt het een jaarlijks gebeuren, met een evaluatieproces, zodat we elk jaar er wat bij leren en beter van bil leren gaan. De Nationale Voortplantingsdag!

De gordijnen gaan collectief dicht, en wát een lol gaan we daaraan beleven. Véél leuker dan Valentijnsdag, en veel meer recht op de man en vrouw af. Iedereen die meedoet geeft dat van te voren op. Meetbare resultaten, daar gaat het om.

Maar homo’s, en niet-vruchtbaren, mogen, nee, ze moéten ook meedoen, zodat er een gevoel van solidariteit ontstaat, een grote opgewonden wave die door de hele bevolking heen gaat. En is er een motief bijgekomen voor internetdating: “ik zoek nog iemand voor de Nationale Voortplantingsdag”.

Ergens in mei, dacht ik zo. Gelijk met de vogels en dan krijgen we ná de kerst de baby’s. We bereidden ons vanaf januari voor, sporten, vitamines en ijzer slikken. Een vruchtbaarheidsdieet.

Mensen die thuis geen gelegenheid hebben worden opgevangen in Nationale Voortplantingscentra. Hotels dienen kamers af te staan. Desnoods zet het leger tenten op.

Tja, daar hebben wij die Tachtigjarige Oorlog ook mee gewonnen, en daar ontbrak het die Spanjaarden aan. Gewoon, leuke creatieve ideeën.