dinsdag, november 17, 2009

De waaier - les 8

Afbeelding: koningin Emma doet een beetje brutaal met een waaier

Het was wel weer eens tijd voor een uitstapje en een ongebreidelde flirtation met De Utrechtse. Natuurlijk had ze een out-of-the-box-idee klaar: een uitstapje naar Paleis het Loo, alwaar de tentoonstelling "Ontvouwen Schoonheid" te zien was. Die titel slaat natuurlijk niet op ons koningshuis, want wees nou eerlijk, Emma, Wilhelmina, Juliana waren allemaal het ontvouwen niet waard.

Nee, de titel slaat op de koninklijke waaiers. Dat paste natuurlijk heel mooi in Duveltjes serie waaierlessen. Onze koninklijke familie heeft nogal wat waaiers in bezit. Van koningin Sophie (1818-1877) zijn zes waaiers bewaard gebleven, er zijn er ook van Wilhelmina en van Juliana, maar het merendeel is van koningin Emma.

Nu rijst onmiddellijk de vraag: beheerste Emma de waaiertaal, die taal van geheimzinnige, mysterieuze codes, van erotiek doorspekt? Zo ja, welke gebruikte zij dan. Misschien wel de volgende:

Gebaar 14 – Estoy sola, ik ben alleen - de waaier volledig openen en voor de mond houden
Gebaar 15 - Eres un osado, je bent brutaal – de waaier van de linkerhand naar de rechterhand brengen

Na de waaiertentoonstelling brachten we een bezoekje aan het paleis en kwamen tot de conclusie dat we nooit daar zouden willen wonen. De kamers zijn klein, ze staan vol met oude prullen en de verlichting is niet in orde. Tenslotte maakten we een wandeling door de paleistuinen waar de Utrechtse nog even haar ongeëvenaarde schoonheid ontvouwde. Háár zou ik wel eens met een waaier in de weer willen zien.

dinsdag, november 10, 2009

De Mexicaanse

Je kan de Duivel ook teveel tarten. Vier keer kort achter elkaar over een internationaal vliegveld heen. Twee keer Amsterdam, twee keer Madrid, waarbij het laatste natuurlijk hèt transferpunt is voor Mexicanen.

Plotseling stond ze daar tegenover me, die lelijke, dikke, geblondeerde vrouw met haar grote gouden oorbellen in. Terwijl ze me lachend aankeek, hoestte ze, zonder haar hand voor haar mond te houden, recht in mijn gezicht. Onontkoombaar. Als ik de griep moet krijgen, dan is het nu, dacht ik. Het was op maandag. En, ja hoor. Zo was het.

Vrijdagavond zit de Mexicaanse plotseling naast me.
-"Ha één en één", lacht ze.
-"Wabblief", zeg ik, "das toch twee?"
-"Dacht jij nou écht dat jij twintig jaar lang zonder griep rond zou kunnen lopen?", vroeg ze.
-"Dacht het niet", antwoordde ik verlegen.

Nu zit die Mexicaanse al een week bij me. Het is een echte zeur. Ze veroorzaakt vooral veel hoofdpijn. De rest valt wel mee. Allemaal (Mexicaanse) indianenverhalen.

Bestel hier de agenda Mexicana 2010.