Het is welhaast ongelooflijk welk een succes ik heb gehad met mijn oproep tot een boycot van de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Zelfs de Engelse minister Brown heeft nu gezegd dat hij er niet bij zal zijn. Het schijnt dat Hillary Clinton een oproep aan Bush heeft gedaan om de spelen te boycotten en dat een woordvoerder van het Witte Huis heeft gesuggereerd dat de Amerikaanse president misschien niet naar China gaat.
Natuurlijk, die sporters moeten wèl naar China gaan. Daar ben ik het helemaal mee eens. Er zijn mensen die zijn jarenlang aan het trainen om een centimeter hoger te springen dan een ander, een paar honderdste van een seconde sneller te zijn met rennen, of zwemmen, of wat dan ook.
Politiek en sport hebben niets met elkaar te maken. De foto is uit 1936, dat is al 72 jaar geleden. In 1956 bleven wat landen weg wegens de inval in Hongarije, in 1980 vanwege de Russische bemoeienis in Afghanistan. In 1972 waren er wat problemen in München, maar in principe is dit de schuld van de politiek en niet van de sport.
In 1978 protesteerden wat mensen tegen deelname van Nederland aan het wereldkampioenschap voetbal in Argentinië. Die martelingen waren helemaal niet bewezen, zeiden sommigen toen. En anderen kwamen, net als nu, met het argument dat je er maar beter heen kan gaan, want dan breng je onze vooruitgang en vrijheid naar die landen toe. Even aan Maxima vragen?
De boycot van de openingsceremonie moet gewoon doorgaan. Daarnaast stel ik een nieuw sportief element voor: de sporter die iets durft te zeggen over mensenrechten terwijl hij in China is krijgt per keer dat hij of zei dat doet 10 punten. De nummer 1, 2, en 3 krijgen van Amnesty-International een gouden, een zilveren en een bronzen medaille. Ik ga Amnesty een mailtje sturen en ik houd u op de hoogte.
Ik ben benieuwd wie zo sportief is om in China straks zijn bek open te trekken.
Meer informatie over mensenrechten in China op:
http://www.amnesty.nl/in_actie/china_acties?gclid=CJ24qOXgz5ICFQGiQwodr3aWHA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten