Duveltje in Normandië

Afbeelding: Un semeur (1850) - Jean-François Millet

Voordat ik in de auto stap smeer ik me flink in met Solar Expertise van L’Oreal, factor 30. De zon schijnt hier nu weliswaar niet uitbundig, maar ik heb gemerkt hoe verraderlijk de Normandische hemel kan zijn. Ik rijd van Querqueville naar Cherbourg en met moeite raak ik de auto kwijt op de parkeerplaats aan de Avenue de la Ville.

Ik breng een bezoek aan het musée d'art Thomas-Henry. De man aan de ingang is blij met de komst van een geïnteresseerde buitenlandse toerist en overstelpt me met folders. De toegang is gratis. Dat is toch aardig van Sarkozy, bedenk ik met een glimlach. Het doel van mijn bezoek is de tentoonstelling over Jean-François Millet (1814-1875). Millet werd geboren in Gréville-Hague, een klein plaatsje, ongeveer 15 kilometer ten westen van Cherbourg in Normandië.
Eerder deze week wandelde ik al met zus J. en vriend R. naar het gehucht Landemer, waar je een prachtig uitzicht hebt over de kust en waar Millet enkele landschappen schetste en schilderde. Millet is een van de eerste Franse Impressionisten en bleef bekend omdat hij beroemdere schilders als Vincent van Gogh, Monet en Pissarro beïnvloed zou hebben.

Het museum Thomas-Henry ging in 1836 open en Millet heeft het zelf bezocht om de doeken van anderen te bestuderen en na tekenen. Hij schilderde, net zoals Van Gogh later zou doen, de gewone mensen die op het land werkten, boeren en hun knechten. Ook schilderde hij een semeur, een zaaier, die hier helaas niet te zien is omdat het doek in het Museum of Fine Arts in Boston hangt.

De tentoonstelling “Millet : A l'aube de l'Impressionnisme” geeft een overzicht van zijn hele werk, maar vooral van het impressionistische deel. In het overige deel van het museum hangen ook portretten, waaronder die van de familie Ono.

Na het bezoek aan het museum koop ik een krant en vind een tafeltje in het chique Café du Theatre. Le Monde besteedt veel aandacht aan het schandaal rondom Sarkozy. De Franse president zou 150.000 euro hebben gekregen van de multimiljonair Liliane Bettencourt om zijn verkiezingscampagne mee te financieren. In ruil daarvoor zou er belastingfraude door de vingers zijn gezien.
Bettencourt erfde destijds het cosmeticabedrijf L’Oreal. Ik kijk naar het flesje zonnebrand dat uit mijn tas steekt en bedenk dat ik in mee heb geholpen aan de verkiezingsoverwinning van de Franse president. Maar ik moet niet zeuren, Liliane beschermt me tegen huidkanker en Nicolas laat me gratis het museum in.