Wie is er bang voor de Boze Bea?

illustratie: Koning Willem II was een vrolijke man, maar soms was hij ook wel eens boos.

De Spaanse Juan Carlos was boos, en nu is onze koningin ook al boos. Is er sprake van een kleine herfstdepressie onder de Europese monarchen? Zijn ze zo geprikkeld door een tekort aan licht, of is het misschien een roep om aandacht?
Vroeger was het sidderen en beven als de koning boos werd. Voordat je het wist hing je dan aan een galg of lag je hoofd in een mandje onder een guillotine. Dat is gelukkig niet meer zo. Waarom is Bea boos? Omdat er een boek is verschenen over haar voorvaders Willem I, Willem II en Willem de zoveelste waarin vooral akelige dingen over de familie naar voren komen. Dat vindt Bea eenzijdig.
Beatrix is zelf een van de beste marketeers die het Oranjehuis ooit gekend heeft. Ze lijkt vriendelijk, gematigd progressief (als ze mocht stemmen dan zou het D’66 worden, zo werd er ooit beweerd) en haar carriere is vlekkeloos verlopen, zeker in vergelijking met die van haar moeder, koningin Juliana en haar vader Prins Bernhard en helemaal vergeleken bij die grootvaderen. De kroonprins komt trouwens over als een echte zoon van zijn moeder, al even onbezorgd, energiek, vrijwel altijd met een glimlach en getrouwd met de juiste echtgenote.
De beste verkoopstunt van het koningshuis was het handhaven van de verjaardagsfeestdag op 30 april nadat Juliana in 1980 afstand deed. Vooral dankzij de de vrijmarkt is koninginnedag sindsdien uitgegroeid tot dé belangrijkste feestdag. Want waar worden Nederlanders blij van? Juist: van zwart geld bijverdienen op hun vrije dag. Dáár heeft Maxima ook aan gedacht bij die affaire over de Nederlandse identiteit, maar natuurlijk niet uitgesproken.
Natuurlijk is het koningshuis één grote poppenkast. Duveltje vraagt zich af: zou een republiek ons meer opleveren? Kijk naar Italië, dat is toch een zootje. Of Frankrijk: corruptie en auto’s in brand. Nee, dan liever een constitutionele monarchie. Een poppenkast, maar wel een feestelijke poppenkast! Daarom spreken we af dat onze vorsten in de herfst even boos mogen worden. Geeft helemaal niet. Even boos, heel eventjes, een weekje boos. Mag.

Het gebaar van Juan Carlos

“Porque no te callas?” zei de Spaanse koning Juan Carlos tegen de president van Venezuela, Hugo Cháves. Op het NOS-journaal en in de dagbladen werd dat vertaald als “Houd je waffel eens even”. Feitelijk niet correct, maar ik moet toegeven, de vertaling is geen makkelijke klus. Callar betekent zwijgen. “Waarom zwijg je niet eens even?”, klinkt veel te plechtig in het Nederlands. Je zou kunnen zeggen: “Waarom houd je niet even je mond?”, hetgeen een betere vertaling zou zijn. De beledigende toon wordt gezet doordat de koning de president tutoyeert, en niet door het gebruik van het werkwoord callar. Callar is gewoon taalgebruik, niet ordinair, en op zich niet beledigend.
In Spanje weten ze niet zo goed wat ze ervan moeten denken. De stemming onder sommige nationalisten, zoals de Catalanen, was de laatste tijd toch al aardig anti-monarchistisch. Juan Carlos was voor eerdere generaties het boegbeeld van Spanje, omdat hij er persoonlijk voor zou hebben gezorgd dat Spanje in de zeventiger jaren een vlekkeloze overgang van fascisme naar sociaal-democratie meemaakte. Nú zeggen de jongere anti-monarchisten dat hij destijds vooral de plaats van het Spaanse koningshuis veilig wilde stellen. Het verleden, en daarmee ook het fascisme wordt met de Ley de la Memoria ("Wet van de Herinnering") eindelijk bespreekbaar. In dit tijdperk, waarin Catalanen, Basken, en Galiciers fel naar autonomie streven, is het incident met Chaves koren op de molen van de republikeinen.
Het was op zichzelf al een rare situatie. Chaves is de meest linkse president van Zuid-Amerika. Hij voert voortdurend een psychologische oorlog tegen de Verenigde Staten. De voormalige president van Spanje, Aznar, steunde de USA onvoorwaardelijk in de oorlog tegen Irak. Uiteindelijk betekende dit de politieke ondergang van Aznar na de aanslagen in Madrid van 11-M. Geen wonder dat Chaves uithaalt naar Aznar. Zapatero is een president die voortdurend het compromis zoekt en graag vriendjes blijft met de oppositie. Hij verdedigt daarom in het openbaar zijn voormalige politieke vijand Aznar, en de koning vindt dat Chaves zeurt en laat dit duidelijk merken.
“In wat voor land leven we toch?”, verzucht mijn vrouw. Ach, zeg ik, toch leuk?! Die koning van jullie valt tenminste eens uit zijn rol. Daar kan ons koningshuis nog wat van leren!

Sint Jabikspaad

Het Blog verkeert wederom een beetje in het slog, maar dat komt door veel reisbewegingen, verhuizingen en een grote werklast. Ik beloof echter beterschap.

Vanochtend stond ik op, deed het gordijn opzij en keek ik door het raam naar een stralend blauwe lucht. Een prachtige dag voor een fietstochtje, zo dacht ik bij mezelf, en ik vertrok naar G. alwaar de fietsen in de garage staan.
Helaas, juist deze week had de eigenaresse de garage voorzien van een elektrische automatisch-openen-installatie met afstandsbediening, voorzien van codering, die ze natuurlijk niet voor mij had laten liggen. Een mooi voorbeeld van hoe Vooruitgang de Mooie Dingen in het leven tegenhoudt.
“Dan maar een beetje aan het werk”, verzuchtte ik, en ik begaf mij online, waar ik mijn Spaanse echtgenote in de Skype trof. “Waarom zit jij binnen?”, sprak ze streng. “Omdat de fiets achter zon en grendel staat”, antwoordde ik zielig. “Je hebt toch ook benen? Waarom ga je niet wandelen?
Met Spaanse vrouwen is het net zo slecht krakelen als met Nederlandse, dus zo gezegd zo gedaan. Ik pakte de auto en trok naar Oranjewoud, waar het museum Belvédère staat, want ik had besloten om meteen maar de tentoonstelling van het werk van Roger Raveel mee te pakken. Zeer de moeite waard, maar hierover een andere keer.
Nauwelijks in Oranjewoud aangekomen bleek dat een fietstocht tot een mislukking zou zijn uitgelopen. Het begon te stormen en te regenen en Duveltje maakte een spectaculaire boswandeling door de bossen van het landgoed Oranjewoud. Geteisterd door de elementen raakte ik even de weg kwijt en zie: plotseling stond ik daar voor een groot blauw bord dat aangaf dat ik mij op de weg naar Santiago de Compostela bevond. In het Fries heet de Camino de Santiago het Jabikspaad.
Als ik het pad af zou wandelen dan zou ik mijn vrouw aan het eind tegen het lijf lopen. Mijn leven valt toch van toeval in elkaar!

Bemanning van Zoé's Ark gaat vrijuit

In Spanje waren de media de afgelopen dagen vooral bezig met de zaak van de Ark van Zoé. Deze organisatie wilde honderd kinderen vanuit Tsjaad naar Frankrijk smokkelen. Het zou gaan om weeskinderen maar dat bleek niet het geval en ooggetuigen verklaarden dat de kinderen nepverbanden kregen omgelegd om de immigratiediensten om te tuin te leiden. De regering van Tsjaad werd echter getipt en stak er een stokje voor. De medewerkers van de Franse organisatie werden gearresteerd alsmede de bemanning van het Spaanse chartervliegtuig.

Nicolas Sarkozy haalde politieke winst met de vrijlating van de vier Spaanse stewardessen die in Tjaad gevangen werden gehouden. Volgens de Franse president was de vrijlating het resultaat van nauwe samenwerking met de Spaanse premier José Luis Zapatero vanaf het begin van het incident. De presidenten maakten er afgelopen zondag een mediashowtje van.
Volgens de laatste berichten moeten de drie mannelijke bemanningsleden van het gecharterde vliegtuig van de maatschappij Girjet nu ook binnen een paar dagen vrijkomen. De Spaanse piloot, copiloot en steward beweren natuurlijk dat ze van niets afwisten en dat ze ter goeder trouw waren. Als iemand met een auto vol met drugs de grens over gaat en door de douane wordt gesnapt kan hij beweren dat hij van niets wist. Meestal verdwijnt zo iemand toch achter de tralies. Anderen proberen het met vrachtwagens vol chinezen, of boten met Afrikaanse emigranten. Maar als het een vliegtuig vol met Afrikaanse kinderen betreft gelden er blijkbaar andere regels.
Het zou niet zo slecht zijn om de bemanningsleden, de directie en andere betrokken werknemers van de chartermaatschappij voor het gerecht te slepen. Dan wordt duidelijk dat je als werknemer een eigen verantwoordelijkheid hebt binnen een onderneming, dat je misschien wel stil moet staan bij een opdracht die je van bovenaf opgelegd krijgt. Het is te makkelijk om je zomaar van mensenhandel af kunnen maken. Misschien moet er een straf opgelegd worden voor gebrek aan sociale verantwoordelijkheid, voor gebrek aan interesse in waar je collega’s en je baas mee bezig zijn.
Gek dat ons geheugen vaak zo kort is als het om ons eigen geweten gaat. Hoe zat dat ook al weer met: “Wir haben es nicht gewust”?