vrijdag, december 29, 2006

Toeval

Het leven valt van toeval in elkaar. Ik ben weliswaar niet bijgelovig, maar geloven in het toeval doe ik wel.

Het valt mij op dat na een langere periode van akelig weder de stad altijd plotseling vol is van vreemde mensen. Ze komen als onkruid van tussen stenen uit, of als dieren na een winterslaap vanuit hun holen gekropen.

Zo zag ik deze middag, tijdens een kleine wandeling door het centrum van A Coruña, die hooguit 10 minuten duurde, de volgende criaturen voorbij scharrelen:

1. Een dame op leeftijd die haar kapsel in rode en blonde kleuren had laten verven, (zoiets krijg je zelf nóóit voor elkaar) op zodanige wijze dat het leek alsof de blonde pluksels langer waren dan het rode haar eromheen. Hierdoor had zij het uiterlijk van een sierkip aangenomen, hetgeen nog werd versterkt door haar rimpelige hals en haar schokkerig bewegen.
2. Een jongeling, ondanks zware bewolking uitgerust met een zonnebril, met een indrukwekkend breed zilveren montuur, die een blikje bier had veroverd (naar zijn uiterlijk te oordelen was het gestolen goed), en dit trofee met gestrekte arm al wandelend recht voor zich uithield. Hij liep enigszins voorover, waardoor het leek alsof hij door het blikje zelf voort werd gesleept.
3. Een man die over zijn gehele statuur glansde. Zijn kale hoofd weerkaatste de plotselinge zonnestraal, zijn gezicht straalde alsof hij in het zweet baadde, en daarenonder droeg hij een lange, zwarte, leren jas die glansde van ouderdom. Zijn spijkerbroek glom van het vet, en zijn schoenen van de smeer.
4. Een kleine zwangere vrouw die een luidspreker voortsjouwde met een coon die precies dezelfde diameter had als haar buik.
5. Een vrouw die geheel in goudkleurige kleding statig voortging.
6. Een kleine oude man, die tijdens het lopen zo heen en weer waggelde dat hij zich tussen zijn wandelstok aan de ene kant, en zijn paraplu aan de andere kant, elk in een hoek van ongeveer 35 graden, in evenwicht moest houden.

Was het niet Willem Elsschot die schreef over dat je dagen hebt dat je steeds een en hetzelfde type tegenkomt op straat? Er zijn dagen met manke mannetjes, knappe donkere vrouwen op hoge hakken, geblondeerde negers en hele dikke mannen rijdend op Solexen.

Het toeval wil dat ik dat werk van Elsschot kwijt ben.

Geen opmerkingen: