De legende van T. en Herman B.

Dit is de legende van T. en Herman B. Let wel. Het gaat hier om mondelinge overlevering en dus niet om een zuivere weergave van de historische feiten. Bovendien heb ik zelf nog een kleine kwinkslag aan het verhaal gegeven.
Mijn ex-vriendin T. is een frisse boerendochter. Zo één die frisse varkentjes wast. Even de mouwen opstropen en het varkentje is gewassen. En dat doet ze met zoveel succes dat ze het inmiddels heeft geschopt tot presentatrice voor een van Onze Nationale Radiozenders (ikzelf ben zelf een mislukkeling, een eenvoudige schelm, maar ik ken in ieder geval wel beroemde types).

T. komt van een boerderij in het Limburgse dorp V. Nadat ze de middelbare school had afgemaakt ging ze Russisch studeren in Groningen. Eenmaal aan het strenge familieleven was ontsnapt ging ze daar volledig door het lint. Samen met haar vriendin C. maakte ze binnen de kortste keren faam in het Groningse nachtleven. T. kon zich een vreselijk stuk in de kraag drinken, en C. was zo mogelijk nog erger. Als een soort Butch en Sundance trokken ze diepe sporen door de Groningse nacht. Als C. een biertje te veel op had dan werd ze steevast bevangen door een onbedwingbare behoeft om haar indrukwekkende boezem aan het aanwezige publiek tonen, dit tot grote ergernis van vriendin T. Die wist dat dit het einde van het nachtelijk avontuur betekende, omdat ze vond dat ze C. heel thuis af moest leveren.

Onze nationale rockheld Herman Brood woonde toendertijd in Groningen. Het was bijna onvermijdelijk dat het duo C. & T. tijdens hun escapades niet binnen de korste keren tegen Herman zouden aanlopen. Dat gebeurde dan ook en Herman was weldra letterlijk kind aan huis bij T."Hij belde om 5 uur ´s nachts aan, helemaal verlopen, of hij kon blijven slapen". T. zorgde dan voor koffie of hete soepjes, warme broodjes en maakte voor Herman een bedje op.
Wie denkt dat T. drugsgebruikende sloerie was die met iedere voorbijganger het bed in dook heeft het volslagen bij het verkeerde eind. Het was juist het tegenovergestelde. T. was een soort van ijzeren maagd die zich nooit aan avontuurtjes waagde, ze studeerde ondertussen keurig af, en ging daarna driftig voort met het wassen van varkentjes.
T. woonde toen ergens in een Groningse achterbuurt. Met boven haar speedfriek K. die met zijn buit langs de regenpijp van huizen naar beneden klom. Een keer zelfs met een perzisch tapijt van 5 bij 6 meter.

T. vertelde mij destijds dat Herman het nummer "Doreen" voor haar schreef, maar ik betwijfel of dat de waarheid is, want T. heet geen Dorien, en naderhand ben ik nog één dame tegengekomen die beweerde dat Doreen voor haar geschreven was. Verder vertelde ze nooit trots over haar Groningse periode, want die had haar meer ellende opgeleverd dan plezier, en Herman B. was voor haar geen rockster, maar een gewone jongen die een beetje verdwaald was en af en toe een kopje soep en wat moederlijke zorg nodig had.