Deze week las ik een artikel in “La Voz de Galicia” dat de politie tijdens de kadodagen, (wees eerlijk, feestdagen kunnen we het toch moeilijk meer noemen) hard op zou treden tegen de ambulante handel. De winkeliers in het Centrum van La Coruña klagen over de grote hoeveelheid clandestiene verkopers die in de winkelstraten hun waren aan de man proberen te brengen. Afgelopen zaterdag werden er meer dan vijftig handelaren geteld.
De handelaren zijn meest illegale Afrikaanse immigranten die namaak- Calvin-Klein-kleding, namaak- LaCoste-Perfum, en illegaal gekopieerde cd´s verkopen.
Pakken de Spaanse regering en de Europese Gemeenschap die illegale immigratie aan? Nee, niet echt. Het is net als met het terrorisme. Je kan moeilijk op elke straathoek een politieagent neerzetten. De strijd tegen het terrorisme is een nepstrijd. De staat moet de burger het gevoel kunnen geven dat hij veilig over straat kan wandelen, of in een vliegtuig kan stappen. Als dat gevoel er niet meer is dan is er sprake van sociale onrust en dat is slecht voor de economie.
Daarom wordt er net-alsof gedaan. Zo ook met de immigratie. Die houd je niet tegen, want de Europese grenzen zijn net zomin als de grens tussen de Verenigde Staten en Mexico te beveiligen of af te grendelen. Maar je kan wel net doen alsof.
Ondertussen is er een massale volksverhuizing aan de gang. Op drukke dagen zetten meer dan duizend bootvluchtelingen voet aan het Spaanse land. De regering doet alsof ze er druk mee bezig is, maar de waarheid is dat die immigratie de Europese ondernemingen aardig in de kaart speelt. De invoer van lage lonen arbeid uit Oost-Europa en Afrika is enorm. In Barcelona lopen Oost-Europese obers rond die 600 euro of minder per maand verdienen, van arbeidsinspectie is nauwelijks sprake. 90% van de arbeidscontracten die afgelopen jaar werden afgesloten waren tijdelijke contracten of contracten “per project”, (waarbij de werknemer na afloop wordt ontslagen). Het was de Spaanse regering die in het Europese Parlement een voorstel tot een maximale werkweek van 60 uur tegenhield. Het water loopt Balkenende uit de mond bij zo een voorbeeld.
De Europese armoedegrens ligt op 777 euro. De gemiddelde Spaanse ongeschoolde of lager opgeleide werknemer zit tegenwoordig ongeveer op dit loon. In Galicië is het zelfs heel gewoon dat iemand die afgestuurd is aan de universiteit dit loon verdient, vanwege de hoge werkloosheid en het beperkte aanbod van banen.
Er is geen structurele aanpak voor het probleem van armoede op deze wereld. Terwijl wij onze kerstkalkoenen naar binnen schrokken slapen buiten mensen in kartonnen dozen en steken honderden mensen in wrakke bootjes de oceaan over in de hoop in Europa een betere toekomst te vinden. Dát is de realiteit van de huidige Europese sociale politiek.
“Echt” is tegenwoordig niet meer te betalen. Sierraden zijn van nepgoud, auto´s zijn van nepmetaal, meubels zijn niet meer van echt hout, maar van laminaat, in de keuken composiet in plaats van marmer of graniet. We dragen nepmerkkleding en hebben een plastic kerstboom met plastic ballen in de huiskamer staan. We eten nep-sashimi, nep-verse kant-en-klaar-maaltijden, en nep-soep-volgens-grootmoeders-recept.
In Spanje voert het nep-socialisme hoogtij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten