Vrouwen van Tegenwoordig

Bij gebrek aan fantasie plak ik vandaag maar een oud schrijfsel in het blog:

Ik stuur mijn geliefde een gedicht, een liefdesgedicht, per e-mail. Een paar dagen later ben ik bij haar op bezoek.

-“Heb je mijn gedicht gezien?“, vraag ik.
-“Hoezo gedicht? Welk gedicht? “
-“Ik heb je een gedicht gestuurd,.. per e-mail“.
-“Ooh, ik heb wel gezien dat je me een mailtje gestuurd had, maar ik heb er niet goed naar gekeken“.
- “Ik had een gedicht voor je gemaakt“.
- “Ooh“.
- “Ik had gehoopt dat je het zou lezen“.
- “Ik heb er geen tijd voor gehad“.
- “Maar je hebt wel je mail gelezen? Want je hebt het wel gezien, tenminste, dat zeg je toch net? “
- “Je moet niet zo zeuren“.
- “Hoezo zeuren? Ik vraag alleen of je mijn mail hebt gelezen“.
- “Ik heb er geen tijd voor gehad. Als ik al die flauwekul van jou moet gaan lezen,.. haha. Dat jij nou niets anders te doen hebt dan een beetje gedichtjes te zitten schrijven, daar moet je mij toch niet de schuld van geven”.