Welkom bij de Apocalyps

"In wat voor wereld leven we?”, zo vroeg ik mij vanmiddag weer eens af. Ik kreeg meteen het antwoord toegeworpen. Op de keukentafel lag een mysterieus kartonnen doosje, dat mijn Opzetzoon daar had achtergelaten. Het ging om een Japanse tekenfilm, “anime” moet je dat noemen. Op de achterkant van het doosje stond te lezen:

“Welkom bij de Apocalyps

In het jaar 2015 staat de mensheid voor de grootste bedreiging die zij ooit gekend heeft: mysterieuze wezens, die "Engelen" worden genoemd , zaaien paniek en vernietiging overal waar ze opduiken. Niemand kent hun oorsprong noch hun motieven. Wereldwijd is er alarm gegeven.
Met het doel deze dodelijke dreiging te keren, hebben de Verenigde Naties aan de geheime organisatie NERV de opdracht gegeven gigantische androïden te bouwen; de Evangelions. Met vijf piloten aan het hoofd worden deze androïden het ultieme wapen, het enige dat overleving van de mensheid scheidt van de totale uitroeiing. Het is de laatste strijd tussen het menselijk ras en de Engelen.”

Hoe kan je als Bijzetvader je eigen Opzetzoon nou fatsoenlijk opvoeden in zo´n wereld?

Mijn muziekje van vandaag, dinsdag 26 juni 2007:
The Sparks - “This town ain´t big enough for the both of us” (1974)

“Daily, except for Sunday
You dawdle in to the cafe where you meet her (she meets you) each day
Heartbeat, increasing heartbeat
As 20 cannibals have hold of you, they need their protein just like you do
This town ain't big enough for the () both of us
And it ain't me who's gonna leave”