Sommige mensen beweren dat Europa de gewone burger alleen maar geld kost. Ik ben het daar volslagen mee oneens. Het wonder der gemeenschapszin in Europees Verband werd mij voor het eerst duidelijk in 1974. Toen werd de wet Algemeen Verbod Veeltonig Toeteren Binnen en Buiten de Bebouwde Kom (kortweg AVVTBBBK) aangenomen.
Even een korte uitleg:
Vooral in Zuid-Europese landen was het vóór 1974 de gewoonte te tijdens de rit met de automobiel veelvuldig te toeteren. Dit gebeurde vooral in bochten op smalle wegen om het tegemoetkomend verkeer te waarschuwen.
Naarmate het aantal weggebruikers groeide, nam het toeteren evenredig toe, zodat de Europese families wiens huizen zich in bochten bevonden begonnen te klagen. Behalve het toeteren in bochten, was het gebruik geworden om driftig en liefst polyfoon te toeteren bij het ontmoeten van vrienden en kennissen, bij bruiloften, bij het ontdekken van vrouwelijk schoon op aangrenzende voetpaden, en tevens bij de overwinningen van de lokale voetbalploeg, partijoverwinningen en bevallingen.
Sinds de AVVTBBBK werd aangenomen is het hiermee afgelopen en worden overtredende veeltoeteraars hard aangepakt. De AVVTBBBK kent twee uitzonderende bepalingen; veelvoudig en/of polyfoon toeteren is slechts toegestaan indien hiertoe een vergunning is afgegeven door de lokale overheid (bijvoorbeeld ter gelegenheid van een wielerevenement), of indien het voertuigen van gezagsdragers en ambulances met grote haast betreft.
In een schaarstecultuur als de onze worden zaken die ruimschoots aanwezig zijn ondergewaardeerd. In Spanje is dat het geval met licht. In restaurants wordt schaarse verlichting niet op prijs gesteld. Kaarsen op tafel zijn geheel uit den boze; “Is het al kerstmis?”, vraagt de Spaanse bezoeker dan sarcastisch. Vandaar al die gezellige tl-verlichting in de Spaanse eetgelegenheden.
Niet alleen licht wordt ondergewaardeerd, maar ook stilte. Spanje is een dun bevolkt land, en daarom wordt er met stilte slecht omgegaan. Het volgende geluidspanorama is geen uitzondering: Het volumen van de televisie staat voluit. Terwijl moeder in de keuken enthousiast een conversatie voert via haar mobiele telefoon, heeft zoonlief de radio keihard gezet. Ook de buren laten van zich horen. De benedenburen hebben ook de televisie aanstaan, maar op een ander kanaal en de bovenburen hebben de muziek voluit staan en zingen luidkeels mee, terwijl ze met hun voeten het ritme aangeven.
In Nederland is dat lawaai een van de oorzaken van flatneurose. In Spanje worden ze er vrolijk van.
Even een korte uitleg:
Vooral in Zuid-Europese landen was het vóór 1974 de gewoonte te tijdens de rit met de automobiel veelvuldig te toeteren. Dit gebeurde vooral in bochten op smalle wegen om het tegemoetkomend verkeer te waarschuwen.
Naarmate het aantal weggebruikers groeide, nam het toeteren evenredig toe, zodat de Europese families wiens huizen zich in bochten bevonden begonnen te klagen. Behalve het toeteren in bochten, was het gebruik geworden om driftig en liefst polyfoon te toeteren bij het ontmoeten van vrienden en kennissen, bij bruiloften, bij het ontdekken van vrouwelijk schoon op aangrenzende voetpaden, en tevens bij de overwinningen van de lokale voetbalploeg, partijoverwinningen en bevallingen.
Sinds de AVVTBBBK werd aangenomen is het hiermee afgelopen en worden overtredende veeltoeteraars hard aangepakt. De AVVTBBBK kent twee uitzonderende bepalingen; veelvoudig en/of polyfoon toeteren is slechts toegestaan indien hiertoe een vergunning is afgegeven door de lokale overheid (bijvoorbeeld ter gelegenheid van een wielerevenement), of indien het voertuigen van gezagsdragers en ambulances met grote haast betreft.
In een schaarstecultuur als de onze worden zaken die ruimschoots aanwezig zijn ondergewaardeerd. In Spanje is dat het geval met licht. In restaurants wordt schaarse verlichting niet op prijs gesteld. Kaarsen op tafel zijn geheel uit den boze; “Is het al kerstmis?”, vraagt de Spaanse bezoeker dan sarcastisch. Vandaar al die gezellige tl-verlichting in de Spaanse eetgelegenheden.
Niet alleen licht wordt ondergewaardeerd, maar ook stilte. Spanje is een dun bevolkt land, en daarom wordt er met stilte slecht omgegaan. Het volgende geluidspanorama is geen uitzondering: Het volumen van de televisie staat voluit. Terwijl moeder in de keuken enthousiast een conversatie voert via haar mobiele telefoon, heeft zoonlief de radio keihard gezet. Ook de buren laten van zich horen. De benedenburen hebben ook de televisie aanstaan, maar op een ander kanaal en de bovenburen hebben de muziek voluit staan en zingen luidkeels mee, terwijl ze met hun voeten het ritme aangeven.
In Nederland is dat lawaai een van de oorzaken van flatneurose. In Spanje worden ze er vrolijk van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten