Afbeelding: hupse moeder achter kinderwagenKent u het volgende grapje? Als een man tien jaar oud is vindt hij geen één vrouw leuk. Als hij twintig jaar is vindt hij alle vrouwen leuk. Als hij dertig jaar is vindt hij maar één vrouw leuk. Als hij veertig jaar is vindt hij alle vrouwen leuk behalve één. Voor mij komt daar nu bij: als hij vijftig is vindt hij alleen nog maar vruchtbare vrouwen leuk, plus één.
Ach, hoe graag had Duveltje niet zelf meegedaan aan de nieuwe aflevering van Babyboom. Al mijn sarcasme komt gewoon voort uit jaloezie. Ik word verscheurd door mijn kinderwens, maar het is te laat. Helaas. Duveltje is nooit de juiste vrouw tegengekomen om zijn nageslacht op de wereld te zetten en nu is het te laat. Nu zit ik met de gebakken peren. Of liever: zonder de gebakken peren. Hoe graag had ik niet twee van die lieve gebakken peertjes gehad, een jongen en een meisje, ze het huis laten afbreken, hen geholpen met het huiswerk, een pleister op de geschaafde knieën geplakt als ze met de step of het skateboard waren gevallen, een verjaardagspartijtje georganiseerd, ze een zetje gegeven terwijl ze op de schommel zaten. Twee keer heb ik het aanbod gehad. Zullen we een kind maken? Twee keer heb ik geweigerd omdat ik de omstandigheden geheel niet vond passen en ik ons geen kind zag opvoeden in de chaos waarin we vertoefden en bovendien beschikten we nauwelijks over de financiële middelen. Op die momenten dacht ik nog dat het leven een bepaalde ordening kende en dat je er zelf een draai aan kon geven. Nu weet ik inmiddels dat het niet zo is en dat je beter zo maar wat kan doen, omdat het leven toch van toeval aan elkaar hangt. Doe maar en zie maar waar je uitkomt, dat is het devies. Nu kan het niet meer. Ik zit zonder doetjes. Ik heb weliswaar een Opzetzoon maar die is al vijftien en ziet mij slechts af en toe als vader, meestal echter als Bijzetvader. Mijn vrouw kan geen kinderen meer krijgen voor zover ze dat nog zou willen.
Misschien ben ik zelf wel niet vruchtbaar? U heeft gelijk. Maar er is maar één manier waarop ik daar achter zou willen komen. Hoe ik die verborgen kinderwens heb ontdekt? Ik merk dat ik alleen nog maar op vruchtbare vrouwen val. Nee, natuurlijk val ik nog wel op mijn eigen vrouw. Maar ik merk dat ik mij bijzonder en vooral aangetrokken voel door hupse moeders achter kinderwagens. Volgens mijn vrienden word ik eindelijk volwassen, maar zo zie ik het niet. Binnenkort krijg ik een Spaanse Opzetkleindochter, maar die moet ik delen met vijf Spaanse grootouders, dus dat is niet het echte werk. Loopt er nog een Rosemary voor mij rond?
foto: Mia Farrow in Rosemary's Baby van Roman Polanski (1968)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten