Friese klanken

Met excuses aan de trouwe lezers. Het blog is weer in het slog geraakt, maar dat komt door mijn assimilatieproces. Want Duveltje is terug in Nederland. Jawel,.. ik ben neergestreken in Friesland en tot mijn grote verbazing is het hier prachtig. Ik ben even ondergedoken, want ik moet nog even op gang komen hier. Het valt natuurlijk niet mee om weer te wennen.
Nederland lijkt mij plotseling meer agrarisch dan ooit tevoren. Ik zag deze week voor het eerst het televisieprogramma "Boer zoekt vrouw". In Spanje zou dat zeker een groot succes zijn. Een vriendin van ons in La Coruña, Angeles, een Lustige Witwe, roept altijd dat ze het liefst een relatie zou willen met een stevige agrariër.
In de Leeuwarder Courant van vandaag lees ik dat de minister van Landbouw vindt dat kinderen in Nederland een groene spijkerbroek moeten aantrekken en maar eens wat blaren op hun handen moeten krijgen. Want dan leren ze waar dat pakje wortels vandaan komt, niet uit de supermarkt, maar uit de grond. Ik vind het een prima initiatief, en ik zou er ook meteen een bezoek aan het abattoir aan vast koppelen, want dan weten ze ook meteen dat een biefstuk een stuk van een koe is.
Ik word ’s ochtends wakker van de kinderen die onder mijn raam doorfietsen. Die kinderen weten wel waar de wortels en de biefstukken vandaan komen, want die komen van de boerderijen hier verder op.
Het valt mij op aan de Friese kinderen dat ze uitblinken in het gillen en slaken van hoge kreten. Telkens wanneer ze langsfietsen kijken ze me lachend aan en gillen brutaal Hiiii, of Hooo. Waarschijnlijk bootsen ze klanken na van roofvogels en andere beesten die hier op het platteland leven. Ik ben er nog niet achter, want ik kom uit de stad, en bovendien spreek ik geen Fries. Geef me even de tijd.