Smaakvol Nederland

Ik was er al bang voor. Vóórdat ik drie jaar geleden wegging uit Nederland was het al moeilijk om een gewoon brood te kopen. Gisteren zocht ik me suf naar een half bruin.
- "Nee", zegt het meisje achter de toonbank, "gewoon bruin heb ik niet meer. Wilt u soms een Zeeuwse klog met zemelen? Of misschien een Zuid-Brabants vijftiengranen kloosterbrood?"
- "Nee, dank u", stamel ik, terwijl ik sta te blozen. Ik ben natuurlijk wel een ordinaire hansworst, dat ik nog om een doodgewoon halfje bruin gesneden durf te vragen.
- "WestFries dwarsgebakken maisbrood heb ik wèl", zegt ze nu al enigszins ongeduldig. "Of een halfdonker Waldkorn met Provençaalse kruiden. Een biologische Prokornbol, of een halfzout Pompoenpittensojabrood. Dat is alles wat ik nog heb, en anders hebben ze misschien bij de supermarkt hiernaast nog een gewoon bruin".
Nederland is kapotgemarketed. Om meer te kunnen verkopen moet je als fabrikant met productdiversificatie aan de slag, anders verlies je . Vandaar dat we tussen al die soorten brood, al die frisdranken, en al die smaken yoghurt moeten kiezen. Niet om het leven eenvoudiger te maken. Ik wil een brood dat voornamelijk naar brood smaakt, want ik leg er ook nog beleg op. Probeer maar eens een haring op vloerbrood. Dat is niet te vreten.
Nu was er plotseling de Week van de Smaak.
In het programma Het Elfde Uur mocht een bekende kok komen uitleggen waarom die Week van de Smaak er was. Hij deed zijn best, maar omdat hij eruit zag als een portier van een louche nachtclub kwam hij toch niet overtuigend over. Een van de aanwezigen vroeg hoe het kwam dat in Spanje alles beter leek te smaken. De kok wist het niet, volgens hem was het een kwestie van … juist: smaak,.. Maar hij wist wèl dat in Spanje alle groente en fruit beter uitgestald werd.
Een Spaanse kennis van mij werkt bij een grote landbouwcoöperatie. Een tijdje geleden sprak ik hem, en hij was toevallig net met dat thema bezig. Wij kunnen nog veel van jullie Nederlanders leren, zei hij. Wat uitstallen en verpakken betreft zijn wij barbaren. We stoppen de groente nog met aarde en al in de verpakking, het fruit ligt rottend in de supermarkt en de beurse vruchten laten we gewoon liggen.
Jarenlang dachten de Nederlandse supermarkten dat de Nederlandse consument met het oog kocht en niet met de tong. Vandaar de smakeloze appels, aardbeien enzovoort. Inmiddels is AH er mee opgehouden, want blijkbaar verkopen tomaten die naar tomaten smaken toch beter dan de smakeloze “Wasserbomben” die jarenlang in de supermarkt lagen. In Spanje zijn ze daar nog niet achter, daar ligt het smakeloze groenten en fruit nog steeds in de grote supermarkten. One-stop-shopping maakt van de Spanjaard, van nature toch iets luier dan de Nederlander, een luie consument die liever smakeloos fruit eet dan nog even langs de groenteman te rijden. In Spanje zou een Week van de Smaak op zijn plaats zijn.