Het Blog verkeert wederom een beetje in het slog, maar dat komt door veel reisbewegingen, verhuizingen en een grote werklast. Ik beloof echter beterschap.
Vanochtend stond ik op, deed het gordijn opzij en keek ik door het raam naar een stralend blauwe lucht. Een prachtige dag voor een fietstochtje, zo dacht ik bij mezelf, en ik vertrok naar G. alwaar de fietsen in de garage staan.
Helaas, juist deze week had de eigenaresse de garage voorzien van een elektrische automatisch-openen-installatie met afstandsbediening, voorzien van codering, die ze natuurlijk niet voor mij had laten liggen. Een mooi voorbeeld van hoe Vooruitgang de Mooie Dingen in het leven tegenhoudt.
“Dan maar een beetje aan het werk”, verzuchtte ik, en ik begaf mij online, waar ik mijn Spaanse echtgenote in de Skype trof. “Waarom zit jij binnen?”, sprak ze streng. “Omdat de fiets achter zon en grendel staat”, antwoordde ik zielig. “Je hebt toch ook benen? Waarom ga je niet wandelen?
Met Spaanse vrouwen is het net zo slecht krakelen als met Nederlandse, dus zo gezegd zo gedaan. Ik pakte de auto en trok naar Oranjewoud, waar het museum Belvédère staat, want ik had besloten om meteen maar de tentoonstelling van het werk van Roger Raveel mee te pakken. Zeer de moeite waard, maar hierover een andere keer.
Nauwelijks in Oranjewoud aangekomen bleek dat een fietstocht tot een mislukking zou zijn uitgelopen. Het begon te stormen en te regenen en Duveltje maakte een spectaculaire boswandeling door de bossen van het landgoed Oranjewoud. Geteisterd door de elementen raakte ik even de weg kwijt en zie: plotseling stond ik daar voor een groot blauw bord dat aangaf dat ik mij op de weg naar Santiago de Compostela bevond. In het Fries heet de Camino de Santiago het Jabikspaad.
Als ik het pad af zou wandelen dan zou ik mijn vrouw aan het eind tegen het lijf lopen. Mijn leven valt toch van toeval in elkaar!
Helaas, juist deze week had de eigenaresse de garage voorzien van een elektrische automatisch-openen-installatie met afstandsbediening, voorzien van codering, die ze natuurlijk niet voor mij had laten liggen. Een mooi voorbeeld van hoe Vooruitgang de Mooie Dingen in het leven tegenhoudt.
“Dan maar een beetje aan het werk”, verzuchtte ik, en ik begaf mij online, waar ik mijn Spaanse echtgenote in de Skype trof. “Waarom zit jij binnen?”, sprak ze streng. “Omdat de fiets achter zon en grendel staat”, antwoordde ik zielig. “Je hebt toch ook benen? Waarom ga je niet wandelen?
Met Spaanse vrouwen is het net zo slecht krakelen als met Nederlandse, dus zo gezegd zo gedaan. Ik pakte de auto en trok naar Oranjewoud, waar het museum Belvédère staat, want ik had besloten om meteen maar de tentoonstelling van het werk van Roger Raveel mee te pakken. Zeer de moeite waard, maar hierover een andere keer.
Nauwelijks in Oranjewoud aangekomen bleek dat een fietstocht tot een mislukking zou zijn uitgelopen. Het begon te stormen en te regenen en Duveltje maakte een spectaculaire boswandeling door de bossen van het landgoed Oranjewoud. Geteisterd door de elementen raakte ik even de weg kwijt en zie: plotseling stond ik daar voor een groot blauw bord dat aangaf dat ik mij op de weg naar Santiago de Compostela bevond. In het Fries heet de Camino de Santiago het Jabikspaad.
Als ik het pad af zou wandelen dan zou ik mijn vrouw aan het eind tegen het lijf lopen. Mijn leven valt toch van toeval in elkaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten