Foto: het graf van Jaques Prévert in Omonville-la-Petite, ©Duveltje, 2010Ik gooi mijn racefiets achter in de auto en rijd naar Omonville-la-Rogue. De kust ten westen van Cherbourg is geen hooggebergte, maar de heuveltjes zijn aardige kuitenbijters. Ik heb geen geschikt bergverzet op mijn fiets en moet af en toe aardig afzien. Het prachtige kustlandschap maakt veel goed.
Ik volg de D45 en kom langs een bordje dat Maison Prévert aangeeft. Even aarzel ik, dan besluit ik dat ik er wel langs moet fietsen. Het is tenslotte een van mijn favorieten.
De dichter Jaques Prévert raakt de laatste tijd misschien wat in vergetelheid. Hij was bevriend met André Breton, Pablo Picasso, Man Ray en andere grote kunstenaars. Zelf werd hij pas in 1946 bekend toen zijn bundel Paroles werd uitgegeven.
Het stukje van de D45 naar het huisje is weer een steile klim. Ik fiets tot aan het kerkhof van Omonville-la-Petite, stap af en ga te voet verder. Daar ligt Jaques Prévert samen met zijn vrouw en zijn dochter begraven. Zijn goede vriend Alexandre Tauner ligt er vlakbij. Langs de weg van het kerkhof naar het huis loopt een stroompje en zijn rozen geplant. Het witte huisje ligt wat tussen de bomen verscholen en de tocht doet sprookjesachtig aan.
Een van zijn gedichten:
Trois allumettes
Trois allumettes, une à une allumées dans la nuit
La première pour voir ton visage tout entier
La seconde pour voir tes yeux
La dernière pour voir ta bouche
Et l'obscurité toute entière pour me rappeler tout cela
En te serrant dans mes bras.
1 opmerking:
Daar zou ik ook zeker voor in de remmen geknepen hebben. Ik heb ook een zwak voor Prévert, al vind ik zijn gedichten vaak op het randje. Waar houdt briljante eenvoud op en begint alledaagsheid?
Een reactie posten